تحصیلات آکادمیک فروید
فروید در ١٨٧٣ تحصيلات خود را در دانشگاه وين آغاز كرد . به سبب علاقه به ساير رشته هايى كه رابطه ى مستقيم با تحصيل در رشته ى پزشكى نداشت ، مانند فلسفه ، اتمام تحصيلات او هشت سال به طول انجاميد .
در ابتدا توجه او به زيست شناسى متمركز شد و بيش از ٤٠٠ مارماهى نر را براى بررسى دقيق بيضه ها كالبد شكافى كرد . او از اين بررسيها نتيجه اى به دست نياورد ، اما اين نكته قابل توجه است كه نخستين تلاش وى در راه تحقيق به امور جنسى معطوف شد .
سپس به فيزيولوژى و مطالعه درباره ى نخاع شوكى ماهى روى آورد و شش سال در انستيتوى فيزيولوژيكى روى يك ميكروسكوپ كار كرد .
فرويد در دوره ى تحصيل پزشكى خود آزمايش درباره ى داروى كوكائين را آغاز كرد . او شخصاً آن را مصرف مى كرد ، و آن را در اختيار نامزد ، خواهران ، و دوستانش نيز قرار مى داد . از اين رو فرويد مسئول معرفى كوكائين براى استفاده در معالجات پزشكى شناخته شده است . او نسبت به اين ماده اشتياق داشت و مى گفت كه اين ماده افسردگى او را بهبود مى بخشد و به بهبودى سوءهاضمه مزمن او كمك مى كند . تصور مى كرد داروى عجيبى را كشف كرده است كه همه ى بيماريها از سياتيك تا دريازدگى را درمان مى كند و شهرت و معروفيتى را كه مشتاقانه طالبش بود برايش فراهم مى سازد.
اما اين طور نشد . يكى از پزشكان همكار فرويد ، هنگامى كه مكالمه ى اتفاقى فرويد درباره ى كوكائين را شنيد ، با انجام ازمايشهايى كشف كرد كه اين دارو مى تواند براى بى حس كردن چشم انسان به كار بسته شود ؛ و بدين ترتيب عمل جراحى چشم را براى نخستين بار ممكن ساخت .
فرويد در ١٨٨٤ مقاله اى درباره ى استفاده هاى سودمند كوكائين منتشر كرد ، و اين مقاله تا اندازه اى به عنوان عاملى براى مصرف همه گير كوكائين در اروپا و ايالات متحد تلقى شد كه تا سالهاى دهه ١٩٢٠ ادامه داشت . فرويد به خاطر جانبدارى از مصرف كوكائين براى مقاصدى غير از جراحى چشم و ترويج اين آفت در جهان به شدت مورد انتقاد قرار گرفت . او در بقيه ى عمر خود كوشيد تا صحه اى را كه به مصرف كوكائين گذاشته بود از خاطره اش محو كند ، و حتى در شرح حال خود از اشاره به كارهايش در اين مورد خوددارى نمايد .
سالهاى متمادى چنين باور مى شد كه فرويد پس از به پايان رساندن تحصيلات پزشكى مصرف كوكائين را كنار گذاشت . اما داداه هاى جديد تاريخى – نامه هاى خود فرويد – نشان مى دهند كه او اين دارو را دست كم تا ده سال پس از آن ، يعنى تا دوره ى ميانسالى ، مصرف مى كرده است .
فرويد مى خواست پژوهشهاى علمى خود را در موقعيت دانشگاهى ادامه دهد ، اما ارنست بروك ، استاد دانشكده ى پزشكى و مدير مؤسسه فيزيولوژيك كه فرويد در آنجا كار مى كرد ، اين تمايل را به سبب شرايط مالى فرويد به يأس مبدل كرد . او به اندازه اى تهيدست بود كه نمى توانست سالها صبر كند تا بتواند يكى از معدود كرسيهاى استادى را به دست آورد . فرويد با بى ميلى پذيرفت كه حق با بروك است ، بنابراين تصميم گرفت در امتحانات پزشكى شركت كند و به عنوان يك پزشك به شغل آزاد پزشكى اشتغال يابد .
زیگموند فروید در سال ١٨٨١ به دريافت درجه دكترى نايل شد و به عنوان متخصص بالينى اعصاب به كار پرداخت . او كار طبابت را پرجاذبه تر از آنچه كه پيش بينى كرده بود نيافت ، اما واقعيتهاى اقتصادى در اين ميان پيروز شد .