اختلال شخصيت ضد اجتماعى
اختلال شخصيت ضد اجتماعى عبارت است از ناتوانى از تن دادن به هنجارهاى اجتماعى به طورى كه جنبه هاى متعددى از رفتار فرد در نوجوانى و بزرگسالى تحت تأثير اين ناتوانى فرا گرفته باشد . مشخصه اين اختلال ، اعمال مداوم ضداجتماعى يا خلاف قانون است ، اما اين اختلال مترادف با بزهكارى نيست .
همه گير شناسى اختلال شخصيت ضد اجتماعى
ميزان شيوع اختلال شخصيت ضد اجتماعى سه درصد در مردان و يك درصد در زنهاست . اين اختلال از همه بيشتر در نراحى فقيرنشين شهرى و در جمعيت غيرثابت اين نواحى شيوع دارد . پسر بچه هايى كه مبتلا به اين اختلال اند ، خانراده هايى بزرگتر از دختر بچه هاى مبتلا به اين اختلال داشته اند . اين اختلال پيش از پانزده سالگى شروع مى شود . دختربچه ها معمولاً پيش از رسيدن به سن بلوغ و پسر بچه ها حتى از اين هم زودتر علايمى دارند . شيوع اختلال شخصيت ضد اجتماعى در زندانيان ، بسيار بالا يعى حدود هفتاد و پنج درصد است .
تشخيص اختلال شخصيت ضد اجتماعى
حتى مجربترين بالينگران هم فريب اين گونه بيماران وا خورده اند . در مصاحبه ممكن است خوددار و آرام و قابل اعتماد به نظر برسند . اما در پس اين نماى ظاهرى ( يا به اصطلاح ، نقاب فرزانگى ) ، تنش ، خصومت ، تحريك پذيرى ، و خشم پنهان شده است . ممكن است براى آنكه اين اختلال تشخيص داده شود ، لازم باشد از مصاحبه ى پرفشار استفاده شود . يعنى به خاطر تناقضهايى كه بيمار در شرح حال ارائه داده ، به شدت با وى مقابله شود .
- در عمليات تشخيصى ، معاينه كامل عصبى را بايد گنجاند . از آنجا كه در اين بيماران اغلب نتايج غيرطبيعى EEG و علايم ظريف عصبى ديده مى شود كه وجود صدمه ى ظريف مغزى را در كودكى مطرح مى كند ، مى توان از اين يافته ها براى تأييد حدس بالينى خود كمك گرفت .
بسیار مفید بود 🌹