درمان اختلال شخصيت اسكيزوئيد
درمان بيماران دچار اختلال شخصيت اسكيزوئيد شبيه درمان افراد مبتلا به اختلال شخصيت پارانوئيد است . با اين تفاوت كه تمايل و استعداد بيماران اسكيزوئيد براى درون نگرى با انتظارات درمانگر همخوانى دارد و اينها گرچه ممكن است با درمانگر رابطه اى صميمى برقرار نكنند ، اما در رواندرمانى فعالانه شركت مى كنند . به تدريج كه بيمار اسكيزوئيد به درمانگر اعتماد پيدا مى كند ، با دلشوره و هيجان بسيار ، ترس فراوان خود را از اينكه به نحو غيرقابل تحملى وابسته شود و حتى به تدريج با درمانگر يكى شود ، و نيز خيالات و دوستان تصورى فراوان خود را بر ملا مى كند .
در گروه درمانى ، اينگونه بيماران ممكن است تا مدتها ساكت بمانند ، اما بالاخره مشاركت مى كنند . در برابر حملات پرخاشگرانه ى ساير اعضاى گروه به اين بيماران كه چرا اين قدر ساكت مانده اند ، بايد از بيمار دفاع كرد . به تدريج اعضاى گروه براى بيمار اسكيزوئيد اهميت پيدا مى كنند و او كه در جاهاى ديگر انزوا پيشه مى كند ، ممكن است تنها تماس اجتماعى خود را در همين گروه برقرار كند .
دارو درمانى
درمان با مقادير كمى داروهاى ضد روان پريشى ، ضد افسردگى و محرك روانى در برخى از بيماران موثر بوده است . داروهاى سروتونرژيك ممكن است از حساسيت بيمار به طرد كم كند . بنزوديازپين ها مى توانند به كاهش اضطراب بين فردى كمك كنند .