لوتيراستام (Levetiracetam) ابتدا براى تقويت حافظه طراحى شد اما بعدها معلوم گشت كه يك داروى ضدتشنج قوى است و به عنوان داروى درمان كننده ى تشنج پارشيال ( جزئى ) بازاريابى شد . از اين دارو براى درمان مانياى حاد و اضطراب و براى تقويت درمان با داروهاى آنتى دپرسانت ( ضدافسردگى ) استفاده شده است .
عمليات فارماكولوژيك
تأثير لوتيراسام در دستگاه عصبى مركزى هنوز به خوبى مشخص نشده است ، اما به نظر مى رسد به صورت غيرمستقيم بازادرىِ GABA را تقويت مى كند . اين دارو به سرعت و به طور كامل جذب مى شود ، و در عرض ١ ساعت به اوج غلظت خود مى رسد . غذا سرعت جذب را كاهش مى دهد و از مقدار جذب مى كاهد . لوتيراسام زياد به پروتئين هاى پلاسما نمى چسبد و از طريق سيستم CYP كبدى متابوليزه نمى شود . متابوليسم آن شامل هيدروليزِ گروهِ استاميد است . ميزان غلظت دارو با اثر درمانى آن ارتباط ندارد .
مقاله روانپزشکی پیشنهادی : تياگابين
موارد استفاده لِوتيراستام
عمده ترين مورد مصرف اين دارو درمان اختلالات تشنجى است ، از جمله تشنج هايى كه از يك نيمكره ى مغز شروع مى شوند . تشنج هاى ميوكلونيك ، و صرع تعميم يافته ى بدون علت مشخص . در روان پزشكى ، لوتيراسام ، به صورت off lable ( در موارد غير از موارد توصيه شده ) براى درمان مانياى حاد ، به صورت درمان add on ( كمكى ، مكمل ) ، براى افسردگى عمده ، و به عنوان داروى ضداضطراب مورد استفاده قرار گرفته است .
عوارض جانبى لوتيراستام
رايج ترين عوارض جانبى لوتيراسام عبارتند از :
- خواب آلودگى ،
- سرگيجه ،
- آتاكسيا ( فقدان هماهنگى ارادى حركات عضلانى ) ،
- ديپلوپيا ( دو تا ديدن اشيا ) ،
- نقص حافظه ، آپاتى ( بى احساسى – بى تفاوتى ) ، و
- پارسته زيا .
در طول درمان ، در بعضى بيماران مشكلات رفتارى ايجاد مى شود ، انواع هالوسينيشن ها نيز ممكن است روى دهند . بيمارانى كه افكار يا رفتارهاى انتحارى دارند ممكن است به آژيتاسيون مبتلا شوند . زنان باردار و مادران شيرده نبايد اين دارو را مصرف كنند .
تعاملات دارويى
لوتيراسام با ساير داروها ، از جمله ساير داروهاى ضدتشنج تداخل ندارد ، يا اگر داشته باشد ، تعداد آنها بسيار اندك است . اين دارو هيچ تعاملى با ليتيوم ندارد .
تداخل در تست هاى آزمايشگاهى
تا كنون هيچگونه تداخل از سوى لوتيراسام در تست هاى آزمايشگاهى گزارش نشده است .
دوز و دستورالعمل هاى بالينى لوتيراستام
لوتيراسام در قرص هاى 250، 500 و 750 ؛ و 1000 mg ؛ قرص هاى آزادسازى تدريجى 500 ميلى گرمى ؛ محلىل خوراكى 100 mg/ mL ؛ و يك محلول تزريقى وريدى 100 mg/ mL موجود است . در مورد صرع ، دوز روزانه براى بزرگسالان معمولاً 1000mg است .
منبع : خلاصه روانپزشکی کاپلان و سادوک داروهای روانپزشکی