روش های اساسی انواع مختلف درمان
انواع درمان
تصور رایج از درمان همان بحث درمانی کلاسیک است. یک مشتری، یک کاناپه و یک روانشناس با یک دفترچه یادداشت و مداد در دست. در حالی که برخی از رویکردها از این روش استفاده می کنند، انواع مختلفی از درمان وجود دارد که می تواند برای غلبه بر مشکلات به مشتری کمک کند. در همه موارد، هدف درمان فراهم کردن محیطی بدون قضاوت است که به مراجع و ارائهدهنده درمان اجازه میدهد تا با هم در جهت یک مجموعه اهداف مورد توافق دوجانبه کار کنند.
موارد زیر تنها تعدادی از انواع مختلف درمان موجود است.
درمان روانکاوی
درمان روانکاوی یکی از شناخته شده ترین روش های درمانی است، اما همچنین یکی از سوء تفاهم های مصرف کنندگان سلامت روان است. درمانگران روانکاوی که توسط زیگموند فروید تأسیس شد، عموماً زمانی را صرف گوش دادن به صحبت های بیماران در مورد زندگی خود می کنند، به همین دلیل است که این روش اغلب به عنوان «گفتار درمانی» شناخته می شود. ارائهدهنده درمان به دنبال الگوها یا رویدادهای مهمی است که ممکن است در مشکلات فعلی مشتری نقش داشته باشد. روانکاوان معتقدند رویدادهای دوران کودکی و احساسات، افکار و انگیزه های ناخودآگاه در بیماری های روانی و رفتارهای ناسازگارانه نقش دارند.
در حالی که این نوع درمان منتقدان زیادی دارد که ادعا می کنند درمان روانکاوی بسیار زمان بر، پرهزینه و به طور کلی بی اثر است، این درمان فواید متعددی نیز دارد. درمانگر محیطی همدلانه و بدون قضاوت ارائه می دهد که در آن مراجع می تواند در آشکار کردن احساسات یا اعمالی که منجر به استرس یا تنش در زندگی او شده است، احساس امنیت کند. اغلب اوقات، به اشتراک گذاشتن این بارها با شخص دیگری می تواند تأثیر مفیدی داشته باشد.
درمان شناختی- رفتاری
درمانگران شناختی-رفتاری تمایل دارند بر مشکلات خاصی تمرکز کنند. این درمانگران معتقدند که تفکر غیرمنطقی یا ادراکات معیوب باعث اختلال در عملکرد می شود. یک درمانگر شناختی ممکن است با یک مراجعه کننده برای تغییر الگوهای فکری کار کند. این نوع درمان اغلب برای بیمارانی که از افسردگی یا اضطراب رنج می برند مؤثر است.
رفتار درمانگران برای تغییر رفتارهای مشکل ساز که طی سال ها تقویت آموزش دیده اند، کار می کنند. یک مثال خوب از رفتار درمانی می تواند درمانگری باشد که با درمانجو برای غلبه بر ترس از ارتفاع کار می کند. درمانگر درمانجو را تشویق می کند تا به تدریج با ترس از ارتفاع از طریق تجربه روبرو شود. درمانجو ممکن است ابتدا تصور کند که روی پشت بام یک ساختمان بلند ایستاده یا سوار بر پله برقی است. در مرحله بعد، درمانجو به آرامی خود را در معرض سطوح بیشتر و بیشتری از ترس قرار می دهد تا زمانی که فوبیا کاهش یابد یا به طور کامل ناپدید شود.
رویکردهای شناختی و رفتاری می توانند در درمان مشکلات خاص بسیار موثر باشند. اغلب اوقات، هنگام درمان یک اختلال، رویکردهای شناختی و رفتاری با هم ترکیب می شوند. درمانگری که درمانجوی مبتلا به اضطراب اجتماعی را درمان می کند ممکن است به درمانجو کمک کند تا الگوهای فکری دقیق تری داشته باشد و همچنین بر رفتارهای خاصی مانند اجتناب اجتماعی تمرکز کند.
گروه درمانی
گروه درمانی نوعی روان درمانی است که در آن دو یا چند درمانجو با یک یا چند درمانگر یا مشاور کار می کنند. این روش یک قالب محبوب برای گروه های پشتیبانی است که در آن اعضای گروه می توانند از تجربیات دیگران بیاموزند و مشاوره ارائه دهند. این روش همچنین مقرون به صرفه تر از روان درمانی فردی است و می تواند برای انواع خاصی از مشکلات موثر باشد.
برای کسانی که از یک بیماری روانی یا رفتار مشکل دار رنج می برند معمول است که احساس تنهایی، انزوا یا متفاوت کنند. گروه درمانی می تواند با ارائه یک گروه همسال از افرادی که در حال حاضر علائم مشابهی را تجربه می کنند یا از مشکل مشابه بهبود یافته اند به مراجع کمک کند. اعضای گروه همچنین می توانند حمایت عاطفی و یک انجمن امن برای تمرین رفتارهای جدید ارائه دهند.
فکر می کنم موثرترین درمان برای بسیاری از بیماریهای حوزه سلامت روان مطالعه و آگاهی درست از زندگیه .