زيگموند فرويد (١٩٣٩-١٨٥٦) و تحول روانكاوى
زيگموند فرويد از اندیشمندان روانشناسی در ششم ماه مه ١٨٥٦ در فرى برگ ، مراوى به دنيا آمد . در ١٩٩٠ ، نام ميدان استالين اين شهر به ميدان فرويد تبديل شد . پدرش تاجر پشم بود كه چون در مراوى ورشكست شد ، با خانواده اش ابتدا به لايپزيك و مدتى بعد ، يعنى هنگامى كه فرويد ٤ ساله بود ، به وين نقل مكان كرد . فرويد تقريباً مدت ٨٠ سال در وين باقى ماند .
دوران کودکی
پدر فرويد ٢٠ سال از مادرش مسن تر و مردى سختگير و قدرت طلب بود . فرويد هنگامى كه پسر خردسالى بود ، ضمن احساس ترس از پدر ، او را دوست داشت . مادرش حمايت كننده و با محبت بود ، و فرويد نسبت به او احساس دلبستگى هوس آلودى داشت . البته اين ترس از پدر و كشش جنسى نسبت به مادر چيزى است كه بعدها فرويد آن را عقده اديپ ناميد ، و چنين به نظر مى رسد كه اين مفهوم از تجارب دوره ى كودكى وى و يادآورى آنها گرفته شده باشد .
از هشت فرزند خانواده ، فرويد توانايى دهنى بيشترى از خود نشان داد . و خانواده اش براى تشويق او تلاش مى كردند . اتاق وى تنها اتاق خانه بود كه يك چراغ نفتى داشت . كه براى مطالعه روشنايى بهترى را ايجاد مى كرد . ساير اعضاى خانواده از شمع استفاده مى كردند . كودكان ديگر ، كه او در برابر آنها رقابت و آزردگى خاطر بيشترى نشان مى داد ، اجازه نداشتند به تمرين موسيقى بپردازند . از بيم آنكه مبادا سر و صدا براى دانشمند جوان مزاحمت ايجاد كند .
فرويد يك سال پيش از سن معمول وارد دبيرستان شد كه در آنجا شاگردى درخشان بود . و در سن ١٧ سالگى به عنوان فردى ممتاز از آنجا فارغ التحصيل شد . نظريه ى تكامل داروين علاقه ى او را در مورد رويكرد علمى نسبت به دانش بيدار كرد . و فرويد تصميم به تحصيل در پزشكى گرفت . به اشتغال در طبابت تمايل زيادى نداشت . اما رشته ى پزشكى را به اين اميد انتخاب كرد كه او را به حرفه اى در زمينه پژوهشهاى علمى هدايت كند .