تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی و روان درمانی
این مقاله تفاوت های مهم بین نقش ها در روانشناسی و روانپزشکی و روان درمانی را توضیح می دهد.
افرادی که در این نقش ها کار می کنند تمایل دارند با انواع مختلفی از مشکلات برخورد کنند، اگرچه همپوشانی قابل توجهی در کار آنها وجود دارد.
تفاوت های مهم بین نقش ها در روانشناسی و روانپزشکی و روان درمانی
در زیر برای درک بهتر تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی و روان درمانی شرح مختصری از هر یک از حوزه های مختلف ارائه شده است.
روانشناسی (psychology) چیست؟
روانپزشکی (psychiatry) چیست؟
روان درمانی (psychotherapy) چیست؟
روانشناسی چیست؟
روانشناسی مطالعه افراد است : چگونه فکر می کنند، چگونه عمل می کنند، واکنش نشان می دهند و چگونه تعامل می کنند. این به تمام جنبه های رفتار و افکار، احساسات و انگیزه های زیربنایی چنین رفتاری مربوط می شود.
روانشناسی رشتهای است که ابتدا با عملکرد طبیعی ذهن سروکار دارد. و زمینههایی مانند یادگیری، به خاطر سپردن و رشد روانی طبیعی کودکان را مورد بررسی قرار داده است. این یکی از موضوعات در حال رشد دانشگاهی بوده است که به طور فزاینده ای در مدارس و کالج ها در دسترس است.
روانشناسان معمولاً از نظر پزشکی واجد شرایط نیستند و تنها بخش کوچکی از افرادی که در رشته روانشناسی تحصیل می کنند به کار با بیماران ادامه می دهند. این عامل خود یکی از مهمترین تفاوت های روانپزشکی و روانشناسی است.
روانشناسان می توانند در زمینه های مختلفی مانند سلامت روان و روانشناسی آموزشی و شغلی تخصص داشته باشند. در مراقبت های بهداشتی، روانشناسان در روانشناسی بالینی، مشاوره، پزشکی قانونی یا سلامت تخصص دارند.
نقش های روانشناسی
روان درمانگر بزرگسالان .به بزرگسالان کمک می کنند تا بر استرس، مشکلات عاطفی و رابطه یا عادات دردسرساز غلبه کنند.
-
دستیار روانشناس.
-
درمانگر CBT.
-
روان درمانگر کودک و نوجوان.
-
کارشناس سلامت کودکان
-
روانشناس بالینی.
-
روانشناس مشاوره.
-
مشاور.
همچنین نقش هایی با استفاده از روانشناسی برای سایر کارکنان، از جمله دستیار روانشناس، پزشکان بهزیستی روانشناختی و درمانگران با شدت بالا وجود دارد.
روانپزشکی چیست؟
روانپزشکی شاخه ای از پزشکی است که بر تشخیص، درمان و پیشگیری از اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری تمرکز دارد.
روانپزشک یک پزشک دارای مدرک دکتری است که در زمینه سلامت روان، از جمله اختلالات مصرف مواد تخصص دارد. یکی از تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی این است که روانپزشکان صلاحیت ارزیابی هر دو جنبه روحی و جسمی مشکلات روانی را دارند.
مردم به دلایل زیادی به دنبال کمک روانپزشکی هستند. مشکلات می توانند ، مانند حمله پانیک، توهمات ترسناک، افکار خودکشی، یا شنیدن برخی «صداها» ناگهانی باشند. یا ممکن است طولانیمدتتر باشند، مانند احساس غم و اندوه، ناامیدی. یا اضطرابی که به نظر میرسد هرگز برطرف نمیشوند یا مشکلاتی در عملکردشان ایجاد میشود. که باعث میشود زندگی روزمره دچار تحریف یا خارج از کنترل شود.
روانپزشکی مطالعه مشکلات سلامت روان و تشخیص، مدیریت و پیشگیری از آنهاست. روانپزشکان پزشکانی هستند که در زمینه روانپزشکی واجد شرایط هستند. آنها اغلب یک پرونده عمومی گسترده را در کنار حوزه ای از تخصص و تحقیق خاص ترکیب می کنند.
روانپزشکان از چه درمان هایی استفاده می کنند؟
روانپزشکان بسته به نیاز هر بیمار از درمان های مختلفی استفاده می کنند – از جمله اشکال مختلف روان درمانی، داروها، مداخلات روانی اجتماعی و سایر درمان ها (مانند درمان با الکتروشوک یا Electroconvulsive therapy یا ECT).
درمان با دارو در روانپزشکی
بیشتر داروها توسط روانپزشکان به همان روشی استفاده می شود که از داروها برای درمان فشار خون بالا یا دیابت استفاده می شود. پس از تکمیل ارزیابی های کامل، روانپزشکان می توانند داروهایی را برای کمک به درمان اختلالات روانی تجویز کنند.
در حالی که مکانیسم دقیق اثر داروهای روانپزشکی به طور کامل شناخته نشده است، آنها ممکن است به طور مفیدی سیگنال های شیمیایی و ارتباطات را در مغز تعدیل کنند. که ممکن است برخی از علائم اختلالات روانپزشکی را کاهش دهد. بیمارانی که تحت درمان دارویی طولانی مدت هستند، باید به طور دوره ای با روانپزشک خود برای نظارت بر اثربخشی دارو و هرگونه عوارض جانبی احتمالی ملاقات کنند.
کلاس داروها
داروهای ضد افسردگی – برای درمان افسردگی، اختلال هراس، اختلال استرس پس از حادثه PTSD، اضطراب، اختلال وسواس فکری-اجباری، اختلال شخصیت مرزی و اختلالات خوردن استفاده می شود.
داروهای ضد روان پریشی – برای درمان علائم روان پریشی (هذیان و توهم)، اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی استفاده می شود.
آرام بخش ها و داروهای ضد اضطراب – برای درمان اضطراب و بی خوابی استفاده می شود.
خواب آور – برای القا و حفظ خواب استفاده می شود.
تثبیت کننده های خلق – برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود.
محرک – برای درمان بیش فعالی ADHD استفاده می شود.
روانپزشکان اغلب داروها را همراه با روان درمانی تجویز می کنند.
سایر روشهای درمانی در روانپزشکی
گاهی اوقات از درمان های دیگری نیز استفاده می شود. درمان تشنج الکتریکی (ECT)، یک درمان پزشکی که شامل اِعمال جریان الکتریکی به مغز است. اغلب برای درمان افسردگی شدید که به درمانهای دیگر پاسخ نداده است، استفاده میشود. تحریک عمیق مغز (DBS)، تحریک عصب واگ (VNS) و تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) چند درمان جدیدتر هستند . که برای درمان برخی اختلالات روانی استفاده می شوند. همچنین از نور درمانی برای درمان افسردگی فصلی استفاده می شود.
تفاوت بین روانپزشک و روانشناس چیست؟
روانپزشک یک پزشک با مدرک دکتری (دانشگاه پزشکی و رزیدنتی را به پایان رسانده) و با آموزش های ویژه در روانپزشکی است. روانپزشک قادر به انجام روان درمانی و تجویز داروها و سایر درمان های پزشکی است.
یک روانشناس معمولاً دارای مدرک پیشرفته است، معمولاً در روانشناسی بالینی، و اغلب آموزش های گسترده ای در تحقیق یا عمل بالینی دارد. روانشناسان اختلالات روانی را با روان درمانی درمان می کنند و برخی در تست و ارزیابی روانشناختی تخصص دارند.
روان درمانی چیست؟
روان درمانی، که گاهی به آن گفتار درمانی می گویند، درمانی است که شامل یک رابطه گفتاری بین درمانگر و بیمار است. می توان از آن برای درمان طیف گسترده ای از اختلالات روانی و مشکلات عاطفی استفاده کرد. هدف روان درمانی حذف یا کنترل علائم ناتوان کننده یا آزاردهنده است تا بیمار بتواند عملکرد بهتری داشته باشد. بسته به وسعت مشکل، درمان ممکن است فقط چند جلسه در طول یک یا دو هفته طول بکشد یا ممکن است چندین جلسه در طی چند سال طول بکشد. روان درمانی می تواند به صورت فردی، زوجی، خانوادگی و یا گروهی انجام شود.
در ادامه مقاله تفاوت های روانشناسی ، روانپزشکی و روان درمانی ، انواع مختلفی از روان درمانی را بیان می کنیم. رواندرمانیهایی وجود دارند که به بیماران کمک میکنند تا رفتارها یا الگوهای فکری خود را تغییر دهند. رواندرمانیهایی که به بیماران کمک میکنند تأثیر روابط و تجربیات گذشته را بر رفتارهای کنونی کشف کنند، و رواندرمانیهایی که برای کمک به حل مشکلات دیگر به روشهای خاص طراحی شدهاند.
درمان شناختی رفتاری یک درمان هدف گرا با تمرکز بر حل مسئله است. روانکاوی شکل فشرده ای از روان درمانی فردی است که به جلسات مکرر در طی چندین سال نیاز دارد.
روان درمانی با افراد، گروه ها، زوج ها و خانواده ها انجام می شود. روان درمانگران به افراد کمک می کنند تا بر استرس، مشکلات عاطفی و رابطه یا عادات دردسر ساز غلبه کنند.
رویکردهای مختلفی در روان درمانی یا گفتار درمانی وجود دارد که عبارتند از:
-
درمانهای شناختی رفتاری
-
درمانهای روانکاوی
-
درمان های روان پویشی
-
روان درمانی سیستمیک و خانواده
-
هنر و بازی درمانی
-
روان درمانی انسانی و یکپارچه
-
هیپنو روان درمانی
-
درمان های سازنده تجربی
تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی
یک روان درمانگر ممکن است یک روانپزشک، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان باشد که آموزش های تخصصی بیشتری در زمینه روان درمانی دیده است. به طور فزاینده ای تعدادی روان درمانگر وجود دارند که در زمینه های فوق سابقه ندارند، اما آموزش های عمیقی را در این زمینه انجام داده اند.
روان درمانگران پزشکی، پزشکان کاملاً واجد شرایطی هستند که در روانپزشکی واجد شرایط هستند و سپس یک دوره آموزشی تخصصی سه یا چهار ساله در زمینه روان درمانی را گذرانده اند. نقش آنها در درمان روان درمانی بیماران مبتلا به بیماری های روانپزشکی است.
منابع : psychiatry ، healthcareers
سلام تفاوت روانشناسی و روانپزشکی را خیلی خوب توضیح داده بودید. به نظرم وب سایت سایکو درمان جزء وب سایت های تخصصی روانشناسی و روانپزشکی که تا حالا دیدم.
سلام مقالات و مطالب سایت روانشناسی سایکو درمان را خیلی دوست دارم . همیشه مشتاقانه منتظرم که مقاله جدیدی بذارید. این مقاله تفاوت های روانشناسی و روانپزشکی تون هم عالی بود.