علائم و نشانه های دروغ گفتن در بهبود روابط و به ویژه روانشناسی رابطه بسیار مفید و حیاتی است.
علائم و نشانه های دروغ گفتن
دروغ و فریب رفتارهای رایج انسان است. تا همین اواخر ، تحقیقات واقعی درباره چگونگی دروغ گفتن افراد چندان انجام نشده است. نظرسنجی Reader Digest در سال 2004 نشان داد که 96٪ مردم حداقل بعضی اوقات دروغ می گویند.
یک مطالعه ملی که در سال 2009 منتشر شد ، 1000 بزرگسال آمریکایی را مورد بررسی قرار داد. و نشان داد که 60٪ از پاسخ دهندگان ادعا می کنند که آنها اصلا دروغ نمی گویند. در عوض ، محققان دریافتند که تقریباً نیمی از دروغها فقط توسط 5٪ از کل افراد گفته شده است. 2 مطالعه نشان می دهد که اگرچه میزان شیوع ممکن است متفاوت باشد ، اما گروه کوچکی از دروغگویانِ بسیار پرکار وجود دارد.
واقعیت این است که اکثر مردم هر از گاهی دروغ می گویند. برخی از این دروغ ها ، دروغ های كوچك سفید هستند كه برای محافظت از احساسات شخص دیگری در نظر گرفته شده اند (“نه ، این پیراهن باعث نمی شود چاق به نظر برسی!”). در موارد دیگر ، این دروغ ها می تواند بسیار جدی تر باشد (مانند دروغ گفتن در ارائه اطلاعات رزومه) یا حتی شوم تر (سرپوش گذاشتن بر یک جرم).
تشخیص دروغ سخت است
مردم به طور شگفت آوری در تشخیص دروغ بد عمل می کنند. به عنوان مثال ، یک مطالعه نشان داد که افراد فقط 54 درصد از اوقات دروغ گفتن را می توانند در محیط آزمایشگاه دقیقاً تشخیص دهند – فاکتورگیری در میزان تشخیص 50 درصد فقط به طور تصادفی کاملاً چشمگیر نیست.
واضح است که تفاوت رفتاری بین افراد صادق و دروغگو به سختی قابل تفکیک و اندازه گیری است. محققان تلاش کرده اند تا روش های مختلف کشف دروغ را پیدا کنند. ممکن است علامت ساده و داستانی مبنی بر عدم صداقت کسی (مانند بینی پینوکیو) وجود نداشته باشد ، محققان چند شاخص مفید پیدا کرده اند.
اگرچه مانند بسیاری چیزها ، تشخیص دروغ اغلب به یک چیز برمی گردد – اعتماد به غریزه. با دانستن اینکه چه علائمی ممکن است دروغ را به درستی تشخیص دهد و یاد بگیرید چگونه به واکنش های خود توجه کنید ، می توانید در تشخیص دروغ ها بهتر شوید.
نشانه های دروغ گفتن
روانشناسان برای کمک به اعضای اجرای قانون برای تشخیص واقعیت و دروغ از تحقیقات در مورد زبان بدن و فریب استفاده کرده اند. محققان در UCLA علاوه بر تجزیه و تحلیل 60 مطالعه در مورد فریب ، به منظور ایجاد توصیه ها و آموزش برای اجرای قانون ، مطالعاتی را در این زمینه انجام دادند. نتایج تحقیقات آنها در مجله آمریکایی روانپزشکی قانونی (American Journal of Forensic Psychiatry) منتشر شد.
علائم مهم که ممکن است کسی دروغ بگوید
برخی از علائم و نشانه های دروغ بالقوه محققان شناسایی شده اند که ممکن است نشان دهنده فریبکار بودن افراد باشد:
-
مبهم بودن ارائه جزئیات کم
-
تکرار سوالات قبل از پاسخ دادن به آنها
-
صحبت در قطعات جمله
-
عدم ارائه جزئیات خاص در هنگام به چالش کشیدن یک داستان
-
رفتارهای نظافتی مانند بازی با مو یا فشار انگشتان روی لب
محقق ارشد R. Edward Geiselman پیشنهاد می کند که اگرچه تشخیص فریب هرگز آسان نیست ، اما آموزش با کیفیت می تواند توانایی فرد در تشخیص دروغ را بهبود بخشد:
وی افزود:
“بدون آموزش ، بسیاری از افراد تصور می كنند كه می توانند فریب را تشخیص دهند . اما تصور آنها با توانایی واقعی آنها ارتباطی ندارد. جلسات آموزشی سریع و ناكافی ، افراد را به سمت تجزیه و تحلیل بیش از حد سوق می دهد و اقدامات بدتری نسبت به واکنشهای خود انجام می دهند.”
نکاتی برای شناسایی دروغ
اگر شک دارید که ممکن است شخصی حقیقت را نگوید ، چند راهکار وجود دارد که می تواند به تشخیص واقعیت از داستان کمک کند.
تنها به زبان بدن اعتماد نکنید
وقتی نوبت به کشف دروغ می رسد ، مردم اغلب بر روی “گفتن” یا نشانه های ظریف جسمی و رفتاری بدن که فریب را آشکار می کنند ، تمرکز می کنند. در حالی که نشانه های زبان بدن گاهی اوقات می تواند به فریب اشاره داشته باشد ، تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از رفتارهای مورد انتظار همیشه با دروغ همراه نیستند.
محقق هوارد ارلیچمن (Howard Ehrlichman) ، روانشناسی که از دهه 1970 به مطالعه حرکات چشم پرداخت ، دریافت که حرکات چشم به معنای دروغ گفتن نیست. در حقیقت ، او پیشنهاد می کند که تغییر چشم به معنای این است که فرد فکر می کند یا به عبارت دقیق تر ، به اینکه به حافظه طولانی مدت خود رجوع می کند.
مطالعات دیگر نشان داده اند که در حالی که سیگنالها و رفتارهای فردی ، شاخصِ مفیدی برای فریب هستند . برخی از مواردی که بیشتر به دروغگویی مرتبط هستند (مانند حرکات چشم) از بدترین عوامل پیش بینی کننده هستند. بنابراین در حالی که زبان بدن می تواند یک ابزار مفید در تشخیص دروغ باشد ، نکته اصلی این است که بفهمید به کدام سیگنال ها باید توجه کنید.
روی سیگنال های درست تمرکز کنید
یک متاآنالیز نشان داد که اگرچه مردم اغلب برای تشخیص دروغ به نشانه های معتبر اعتماد می کنند ، اما مشکل اصلی این است که ضعف این نشانه ها به عنوان شاخص های فریب می باشد.
برخی از دقیق ترین نشانه های فریب که مردم توجه می کنند شامل موارد زیر است:
مبهم بودن :
اگر به نظر می رسد سخنران جزئیات مهم را عمداً کنار می گذارد ، ممکن است به این دلیل باشد که آنها دروغ می گویند.
عدم اطمینان صوتی :
اگر فرد مطمئن یا ناامن به نظر برسد ، به احتمال زیاد دروغگویی درک می شود.
بی تفاوتی :
شانه بالا انداختن ، کمبود بیان و حالت خسته کننده می تواند نشانه ای از دروغ گفتن باشد زیرا فرد سعی در جلوگیری از انتقال احساسات و گفت های احتمالی دارد.
فکر بیش از حد :
اگر به نظر می رسد فرد خیلی سخت فکر می کند تا جزئیات داستان را پر کند ، ممکن است به این دلیل باشد که شما را فریب می دهند.
در اینجا درس این است که اگرچه زبان بدن می تواند مفید باشد ، اما توجه به سیگنال های مناسب مهم است. با این حال ، برخی از کارشناسان معتقدند که اتکا زیاد به برخی از سیگنال ها ممکن است توانایی تشخیص دروغ را مختل کند.
از آنها بخواهید تا داستان خود را معکوس بیان کنند
تشخیص دروغ می تواند به عنوان یک فرایند منفعل دیده شود. مردم ممکن است تصور کنند که فقط می توانند زبان بدن و حالت های چهره دروغگوی بالقوه را مشاهده کنند تا “قصه های” واضح را تشخیص دهند. با رویکرد فعال تر در کشف دروغ ، می توانید نتایج بهتری داشته باشید.
برخی تحقیقات حاکی از آن است که درخواست از افراد برای گزارش داستانهای خود به ترتیب معکوس به جای ترتیب زمانی می تواند دقت تشخیص دروغ را افزایش دهد. نشانه های کلامی و غیرکلامی که بین دروغگویی و حقیقت گویی تمایز قائل می شوند ، ممکن است با افزایش بار شناختی ، آشکارتر شوند.
دروغ بیشتر از گفتن حقیقت تحمیل ذهنی دارد. اگر حتی پیچیدگی شناختی بیشتری نیز اضافه کنید ، نشانه های رفتاری ممکن است آشکارتر شوند.
نه تنها دروغ گفتن از نظر شناختی خواهان بیشتری دارد ، بلکه دروغگوها معمولاً انرژی ذهنی بیشتری را برای نظارت بر رفتارهای خود و ارزیابی پاسخ های دیگران اعمال می کنند. آنها نگران اعتبار خود و اطمینان از این هستند که دیگران داستان هایشان را باور دارند. همه اینها تلاش قابل توجهی را می طلبد . بنابراین اگر کار دشواری را انجام دهید (مانند اینکه داستان آنها را به ترتیب معکوس در بیاورید) ، ممکن است شکافها در داستان و سایر شاخص های رفتاری آسان تر شود.
در یک مطالعه ، 80 مظنون دروغ یا واقعیت را گفتند یا در مورد یک واقعه صحنه دار دروغ گفتند. از برخی از افراد خواسته شد که داستان های خود را به ترتیب معکوس گزارش کنند. در حالی که دیگران به سادگی داستان های خود را با ترتیب زمانی بیان کردند. محققان دریافتند كه مصاحبه های معكوس ، نشانه های رفتاری بیشتری از فریب را نشان می دهد.
در آزمایش دوم ، 55 افسر پلیس مصاحبه های ضبط شده از آزمایش اول را تماشا کردند. و از آنها خواسته شد که مشخص کنند چه کسی دروغ می گوید و چه کسی نه. تحقیقات نشان داد که مأموران اجرای قانون در تشخیص دروغ در مصاحبه های ترتیب معکوس بهتر از مصاحبه های زمانی عمل می کنند.
به غرایز خود اعتماد کنید
واکنش های فوری شما ممکن است دقیق تر از هر کشف دروغی باشد. در یک مطالعه ، محققان 72 شرکت کننده داشتند که فیلم مصاحبه با مظنونان جنایت را تماشا می کردند. برخی از این مظنونان یک اسکناس 100 دلاری را از قفسه کتاب سرقت کرده بودند. در حالی که دیگران این کار را نکردند ، با این حال به همه مظنونان گفته شد پول نگرفته اند.
همانند مطالعات قبلی ، شرکت کنندگان قادر به کشف مداوم دروغ نبودند ، فقط 43٪ از اوقات دروغگویان و 48٪ از اوقات حقیقت گویان را با دقت شناسایی می کردند.
اما محققان همچنین برای ارزیابی پاسخهای خودکار و ناخودآگاه بیشتر شرکت کنندگان به مظنونین ، از آزمونهای ضمنی واکنش رفتاری استفاده کردند. آنچه آنها کشف کردند این بود که افراد به طور ناخودآگاه کلماتی مانند “غیر صادقانه” و “فریبکارانه” را با مظنونانی که دروغ می گفتند مرتبط می کردند. آنها همچنین به طور ضمنی کلماتی مانند “معتبر” و “صادق” را با حقیقت گویان مرتبط می کردند.
بنابراین اگر ممکن است واکنش های ما دقیق تر باشد ، چرا افراد در تشخیص عدم صداقت / دروغ بهتر نیستند؟ پاسخ های آگاهانه ممکن است در ارتباطات خودکار ما تداخل ایجاد کند. افراد به جای اعتماد به غرایز ما ، بر رفتارهای کلیشه ای تمرکز می کنند. که اغلب آنها را با دروغگویی مانند تکان دادن و عدم تماس چشمی مرتبط می دانند.
تأکید بیش از حد بر رفتارهایی که غیر قابل اعتمادی فریب ها را پیش بینی می کنند ، تشخیص حقیقت و دروغ را دشوارتر می کند.
نتیجه ای از مقاله نشانه های دروغ گفتن
واقعیت این است که هیچ نشانه جهانی و قطعی از دروغ گفتن کسی وجود ندارد. تمام علائم ، رفتارها و شاخص هایی که محققان با دروغگویی ارتباط داده اند به سادگی سرنخ هایی هستند که ممکن است صریح بودن فرد را نشان دهند.
دفعه دیگر که می خواهید صحت داستان یک فرد را بسنجید . دیگر به ” نشانه های دروغ گفتن” کلیشه ای نگاه نکنید. و بیاموزید که چگونه رفتارهای ظریف تری را که ممکن است با فریب مرتبط باشد ، تشخیص دهید. در صورت لزوم ، با افزودن فشار ، رویکرد فعال تری را در پیش بگیرید. گفتن دروغ را با تحمل ذهنی بیشتر بخواهید و از گوینده بخواهید داستان را به ترتیب عکس بیان کند.
در آخر و شاید مهمتر از همه ، به غرایز خود اعتماد کنید. شما ممکن است یک حس شهودی عالی در مقابل عدم صداقت داشته باشید. یاد بگیرید که به آن احساسات توجه کنید.