فشار روانی و اضطراب چیست ؟
این که واقعه ای را عامل فشار تلقی کنیم یا نه، به ماهیت آن واقعه و نیز به امکانات فرد، دفاع های روانیش، و مکانیسم های مدارایش بستگی دارد که همه ایگو انجام می شود؛ ایگو، مفهوم انتزاعی و مشترکی است برای روند ادراک، تفکر، و عمل فرد بر وقایع بیرونی یا سائقهای درونی خودش. کسی که ایگواش درست کار می کند، با جهان بیرون و نیز درون خود در انطباق و تعادل به سر می برد؛ اما اگر ایگو خوب کار نکند و اختلالی که در تعادل فرد حاصل می شود، به قدر کافی ادامه یابد، فرد دچار اضطراب مزمن می شود.
فشار روانی (استرس) و اضطراب
عدم تعادل مذکور چه بیرونی باشد – یعنی میان فشارهای جهان خارج و ایگوی فرد باشد- چه درونی – یعنی میان تکانه های بیمار (مثلاً تکانه های پرخاشگرانه، جنسی، و وابستگی) و وجدانش – تولید تعارض می کند. تعارضهای ناشی از وقایع بیرونی معمولاً بین فردی است، حال آنکه تعارضهای ناشی از وقایع درونی، درون روانی یا درون فردی است. ترکیب این دو هم امکانپذیر است که یک نمونه اش کارمندی است که رئیسی فوق العاده متوقع یا خرده گیر دارد و باید تکانه کتک زدن رئیس خود را مهار کند تا مبادا شغلش را از دست بدهد. در واقع تعارضهای بین فردی و درون روانی معمولاً به صورت ترکیبی وجود دارد، چون انسان موجودی اجتماعی است و تعارضهای عمده اش معمولاً با سایر انسانهاست.